به گزارش مجله خبری نگار، در هفتههای اخیر موضوع اجرای پلیبک برخی از خوانندهها به بحث داغ بین مخاطبان و هنرمندان عرصه موسیقی تبدیل شده است. باید توجه داشت که اجرای یک یا چند آهنگ بهصورت پلیبک، توسط هر خوانندهای در هر سطحی روی صحنه بههیچعنوان توجیه ندارد. همچنین پخش کردن صدای برخی از سازها بدون اینکه نوازندهای روی صحنه حضور داشته باشد نیز همین حکم را دارد. اما در این میان برخی از انواع موسیقی نیز وجود دارد که برای اجرای آن چارهای جز پلیبک نیست؛ زیرا این صداها بهصورت دیجیتالی ساختهشده و در دنیای ما هیچ سازی که این صدا از طریق آن تولید شود، وجود ندارد.
پس سازها دودستهاند؛ یکی سازهایی که وجود خارجی دارد مثل ویولن، پیانو، سهتار و دیگری سازهایی که وجود خارجی ندارد که بهاصطلاح میتوان به آنها عنوان سازهای دیجیتالی را داد. پس در زمان اجرا نیز، پلیبک کردن صدای سازهای دیجیتالی، مشکلی ندارد. در دنیای امروز صداسازی، یک علم است و افرادی بهعنوان مهندس صدا، صدایی را بهعنوان موسیقی تولید و به آهنگسازان واگذار میکنند. در این میان، در برخی از موارد تعدادی از تماشاچیان در کنسرتها اعتراض میکنند که چرا صدای بعضی سازها پلیبک بوده است؟ پاسخ این است که پلیبک درمورد صداهای دیجیتالی گریزناپذیر است.
اما ازدیگر مواردی که باعث پلیبک خواندن برخی از خوانندهها میشود اجرای کنسرت، بدون تمرین کافی از سوی خواننده و تیم نوازندگان است. بدتر از این مورد هم این است که یک تیم، با هدف کسب درآمد بیشتر، در یک روز چند سئانس پشت سرهم اجرا میکند و درنهایت به دلیل گرفتگی صدای خواننده بلافاصله از پلیبک استفاده میشود. در صورتی که رفتار حرفهای در این مواقع این است که کنسرت، لغو شود. در نهایت اینکه این نوع برخوردها و پلیبکخوانیها آن هم در برابر مخاطبی که به خواننده و گروهش اعتماد کرده و مبالغی را نیز بهعنوان هزینه بلیت پرداخت کرده است، شایسته نیست.